van vreemde vruchten, veel kleren, twee olifanten, gesim en verboden vruchten

Deeltje twee van ons verslag heeft wat langer op zich laten wachten dan we hadden kunnen voorzien en de oorzaak is....grote vermoeidheid!

Niet dat we ons nou zo in het Thaise nachtleven gestort hebben hoor, nee ook minderjarige lezertjes kunnen rustig doorlezen, maar de oorzaak is onze cursus thaise massage die weliswaar zeer leuk blijkt te zijn, maar die tegelijkertijd ook tamelijk uitputtend is.

's Ochtends om half 7 loopt hier de wekker af, om 7 uur zitten we dan half bevroren op het dakterras aan ons ontbijt (een dakterras is leuk hoor, maar om 7 uur is het hier nog echt vrij Noordpoolachtig met temperaturen van een graad of 18-19) Daarna haalt om 8 uur de taxi ons op (lees: een pickup met in de achterbak wat banken en daarboven een afdak.... Het lokale openbaar vervoer hier in Chiang Mai.) en omdat wij als eersten van de groep opgehaald worden mogen wij vervolgens 40 minuten uitlaatgas happend mee op een zwerftocht door heel Chiang Mai om de andere cursisten mee op te halen. Daarna dan 7 uur cursus waarbij ook fysiek behoorlijk wat gevraagd wordt.

Maar eerst zal ik proberen verder te gaan waar we waren gebleven. Afgelopen zaterdag zijn we na wat rondsjouwen door de oude stad naar een groot winkelcentrum hier in de buurt gegaan, Central Airport Plaza om daar de heetste uren van de dag door te brengen in de bioscoop. Daarna zijn we maar eens gaan kijken of onze kleermaker weer op zijn post was, aangezien hij bij ons bezoek op donderdag zelf niet in de zaak was. Nu echter wel en dat hij niet alleen een goede kleermaker maar ook een goed verkoper is blijkt welk uit het feit dat we op de terugweg waarschijnlijk wel weer een koffer meer hebben dan we op de heenweg hadden, temeer daar onze vrouwelijke helft op weg naar de kleermaker een splinternieuwe zaak tegenkwam van een jonge thaise mode ontwerpster ('ik ga niks passen hoor'... en dan vervolgens zo ongeveer alles wat er in de winkel hangt toch passen..... wie zal vrouwen ooit snappen). Om van onze koopdrift te bekomen zijn we daarna maar gauw wat gaan eten op de nachtmarkt.

Op zondag zijn we eerst naar de andere kant van de rivier gewandeld (via een brug hoor, het ijs waser hier nog wat te dun voor) en hebben gegeten in de tuin van een klein restaurantje aan de rivier. Voor het toetje zijn we een paar deuren verder gegaan waar een zeer modern terras aan de rivier ligt en hebben daar lekker een kopje koffie genomen met een heerlijke aardbeien mousse (al vroeg ik me wel af waarom iemand ter wereld op aardbeienmousse een kers zou leggen, maar later die dag bleek dat er kennelijk wel vaker sprake is van een fruitverwarring hier in Thailand). En zo zaten we dus heerlijk in het zonnetje te genieten toen ik vanuit een ooghoek zag hoe een serveerster ons naderde met een apparaat ter grootte van een flinke dubbeldeurs koelkast, een analogie die niet geheel onterecht bleek toen ze dat gevaarte aanzette en het een enorme airco bleek te zijn die ons bijna van het terras afblies in een vlaag van polaire waanzin. En zo stonden op dat terras maar liefst 6 van die gevallen, klaar om er voor te zorgen dat ook wij de nodige ijspret zouden kunnen beleven indien gewenst. Tijd dus om daar op de vlucht te slaan en aan onze eigen kant van de rivier te genieten van heel wat aangenamere temperaturen en van de zondagmarkt. Op weg kwamen we echter nog langs een koffie zaakje waar ze ook nog eens heerlijk gebak leken te hebben en tja... het was zondag.... En tja... het was de laatste dag voor het begin van de cursus.... En tja.... aardbeienmousse met een kers er op was ook raar en dus bestelden we bij onze koffie heerlijke frambozen gebakjes. En wat lag er op de frambozen gebakjes???? Nee, geen framboos te zien natuurlijk, maar wel volop kersen. Ergens in Thailand moet dus een fruithandelaar zijn die per ongeluk te veel kersen heeft ingekocht en nu van zijn voorraad af probeert te komen door ze te dumpen in de hongerige keelgaten van argeloze toeristen.

Daarna zijn we leuk naar de zondagsmarkt gegaan, waar naast alle koopwaar natuurlijk ook weer volop eetwaar te vinden was, maar waar dan vreemd genoeg weer geen kers te vinden was! 's Avonds zijn we weer naar de Saloon geweest, die toch echt in Thailand bleek te zijn toen er ineens twee olifanten door de straat kwamen wandelen (en echt, ik had niet veel bier op!)

En op maandag begon dus de cursus. Het luxe vervoer heb ik al beschreven, maar de echte vermoeidheid wordt pas verklaarbaar als ik vertel dat onze groep bestaat uit 3 mannen en 7 vrouwen, waaronder een Zweedse masseuse die in haar thuisland op een jacht werkt dat voornamelijk door allerlei internationale celebraties wordt gehuurd en waarvan de eigenaar nu dus had bedacht dat behalve zweedse massage ook thaise massage aan boord wel bij de huurprijs inbegrepen mag zijn. En dus zit ze nu op kosten van de baas lekker in Thailand. Verder dan nog twee jonge fysiotherapeutes uit een Oostenrijks wintersport gebied, een duitse yoga en fitness instructrice, een schotse masseuse uit een of ander kuurhotel daar en een charmante canadese. Ik moet me nu dus al dagenlang vermaken met het knijpen en geknepen worden door al deze leergierige dames.... Werkelijk dodelijk vermoeiend!!!!

Gister avond zijn we uit eten gegaan met een Thaise vriend van ons, Sombat. Toen we hem wilden bellen om iets definitiefs af te spreken kwamen we er achter dat onze telefoon met thaise simcard niet goed werkte, we konden wel sms-en en gebeld worden, maar bellen lukte niet. Eerst dus maar, samen met Sombat naar pantip Plaza, een winkelcentrum vol computer en telefoonwinkels, maar helaas geen zaak van de firma waar onze simcard van was. Die bleken dus ergens aan de andere kant van de stad te zitten en dus zijn we met zijn 3en daar heen geklepperd om er vervolgens achter te komen dat ze ook daar het probleem niet op wisten te lossen... het leek aan onze ge-unlockte telefoon te liggen. Op naar een thaise unlockboer dus, die wist te melden dat telefoons die ge-unlocked waren wel vaker problemen hadden met simcards van deze ene provider, maar dat er een andere provider was waarmee het wel zou werken.... En dus hebben we nu een nieuw nummer dat wel werkt. Straks maar eens zien of we een receptionist van het hotel nog blij kunnen maken met de oude simcard met bijbehorend beltegoed.

Duim allemaal goed voor ons want morgen hebben we theorie examen en op vrijdag het praktijk examen.... Als alles naar wens gaat zijn we daarna gecertificeerd in thaise massage!!!! (prijs op aanvraag)

Van sneeuw, fazanten, plastic zakjes, mensen met een schroefje los en krabben met idem ballen en vive la France!!!

Toen we vorig jaar naar Thailand wilden vertrekken vonden sommige mensen het nodig het vliegveld van Bangkok te bezetten, zodat ons vertrek toen aardig in het nauw kwam en dit jaar vond Koning Winter het nodig om, een week voordat we uit Nederland weg zouden gaan, te proberen wat witte roet in het eten te gooien. Gelukkig zette een paar dagen voordat we echt weg zouden gaan de dooi aardig in, zodat we geheel opgelucht aan de reisvoorbereidingen konden beginnen en afgelopen dinsdag vol goede moed naar Schiphol konden vertrekken. Om het geheel extra relaxed te laten verlopen hadden we de nacht voorafgaand aan onze vlucht een kamer geboekt in een hotel vlak bij het vliegveld en niemand kan ook maar enigszins vermoeden hoe relaxerend dat was.... Word je midden in de nacht zo half en half wakker, kijkt slaapdronken door je grote panorama raam direct op de taxibanen van het vliegveld....en ziet, in het licht van de vele lantaarnpalen, dikke sneeuwvlokken neerdwarrelen op onze vaderlandse luchthaven.

Mijn hele ontspanning vloog, tegelijkertijd met mijn slaperige gevoel overigens, meteen het panorama venster uit en ik was bang dat dat het enige was dat voorlopig zou blijken te vliegen. Gelukkig bleek de volgende ochtend dat de wereld weliswaar wit was, maar niet zo wit dat het vliegverkeer er hinder van zou ondervinden en dus zijn we naar het vliegveld gewandeld, konden meteen al inchecken en zaten dus binnen no-time aan een heerlijk ontbijtje. 2 Uur later konden we gaan boarden en toen dat allemaal achter de rug was (dat kostte al met al nog een uur trouwens) stegen we dan eindelijk op.... Tenminste... het vliegtuig kwam in beweging en reed en reed en reed (volgens mij zag ik op een gegeven moment een bordje staat 'Breda 8 Km', maar dat kan inbeelding geweest zijn). Na een stief half uurtje rondrijden werd toen eindelijk de gashendel vol open gegooid en stegen we toch op richting het zonnige Oosten.

Het blijft trouwens verbazingwekkend hoe moeilijk de uitspraak van het engels voor Chinese stewardessen keer op keer weer blijkt te zijn, want bij het eerste omroepberichtje heb ik natuurlijk goed opgelet of er wat belangrijks werd gezegd. Eerst kwam het hele verhaal in het Chinees, toen in iets wat zeker zo Chinees klonk en toen in het Engels... neem ik aan, want het verhaal begon heel duidelijk met 'ladies en gentlemen', maar wat daarna kwam is me tot op heden een raadsel.

Ik kon het wel verstaan, maar ik hoop toch dat ik het verkeerd heb verstaan, want ik zou niet weten wat ik aan moet met de mededeling 'call information if you smell the pheasant'. Verdere omroepberichten heb ik dus maar genegeerd en ik geloof niet dat ik er veel aan gemist heb, want gedurende de hele verdere vlucht heb ik geen fazant gezien of geroken.

De vlucht zelf verliep soepel, af en toe wat lichte turbulentie, redelijk te eten voedsel en geen noemenswaardige overlast van fazanten. Bij aankomst in Bangkok bleken we dus ook van het half uurtje rondrijden op de snelweg tussen Amsterdam en Breda een kwartier ingelopen te hebben, zodat we om kwart over vijf des ochtends al verdwaasd op het fraaie vliegveld van Bangkok rondliepen.

De douane formaliteiten verliepen on-thais snel (waarschijnlijk wilde men de boel snel afhandelen voordat het vliegveld bezet zou worden door een kudde woedende fazanten) en zelfs onze koffer bleek dezelfde vlucht gehad te hebben als wij. Lekker snel alles voor elkaar dus! Alleen jammer dat we tot een uur of 11 moesten wachten op onze aansluitende vlucht naar Chiang Mai L

Nu is er op zo'n groot internationaal vliegveld natuurlijk genoeg te doen (zeker op oudejaarsdag, wanneer tout-Thailande op familiebezoek gaat en dus en masse naar het vliegveld is getrokken), maar wij waren vooral moe, hongerig (waar is de fazant als je er een nodig hebt) en wat onfris. Eerst dus maar met ons plastic hersluitbare 1 liter zakje met daarin verpakkingen kleiner dan 100 ml aan tandpasta, scheerzeep, crème en andere zooi een toiletruimte ingedoken (ooit hoop ik nog degene tegen te komen die die plastic-zakjesregel bedacht heeft, die mag me dan uitleggen waar dat allemaal goed voor is en in ruil daarvoor zal ik dan de betreffende persoon leren om knopen te leggen, zodat hij in zal zien dat in theorie ieder plastic zakje hersluitbaar is J). Daarna was het tijd om te eten. Nu is ook dat op dit vliegveld natuurlijk in ruime mate aanwezig, maar meestal is het niet al te Thais (denk aan de Burgerking bijvoorbeeld) en onevenredig duur (denk aan de Burgerking bijvoorbeeld). Gelukkig had ik enige tijd geleden op een forum op internet een beschrijving met een vage route-aanduiding gelezen over een restaurant wat ergens verstopt op het vliegveld zit waar men echt Thais eten zou moeten hebben en waar de prijzen dan ook nog eens bijbehorend Thais zouden zijn. Nou heb ik altijd al vermoed dat een dergelijke plaats zou moeten bestaan, het is namelijk onmogelijk dat er ergens op aarde zoveel Thai bij elkaar werken en dat er geen verstopte plek is waar ze zich Thais voeden. En inderdaad! Ergens in de diepste krochten van het vliegveld, voorbij een wat obscure toiletgroep en net voorbij de vertrekplaats van de bus voor de meest obscure soort van thailand-toeristen (het oudere bronstige mannetje) naar Pattaya, begon een tunnel van wit licht. Tenminste, daar had het wel wat van weg, dankzij de witte tegels op vloer en muren en de enorme TL-balken... en aan het eind van die tunnel: een foodcourt!!!! En zo zaten we dus om een uur of 6 in de ochtend al allebei aan een mega-kom noodle soep met varkensvlees balletjes en wat te drinken, omgeven door kuddes en kuddes van stewardessen van allerlei komaf. Ik was dood en in de hemel.... En dat alles voor 25 cent p.p. (excl. Ticketkosten Amsterdam-Breda-Bangkok).

Toen was het toch nog redelijk snel tijd om in te checken voor het volgende deel van de reis, naar Chiang Mai in Noord-Thailand. Gelukkig werd dit moordende tempo daarna weer enigszins getemperd doordat tussen inchecken en vertrek weer 3 uur zaten, tijd die we gevuld hebben met het bekijken van migrerende Thai op weg naar hun familie voor Oud&Nieuw.

Oud&Nieuw vieren is hier trouwens een soort nationale sport...over een paar maanden vieren ze hier weer net zo enthousiast het Chinese Nieuwjaar en weer enkele maanden later wordt dan het Thaise Nieuwjaar in alle uitbundigheid gevierd.

De vlucht naar Chiang Mai verliep ook prima, al bleken Thaise stewardessen nog veel meer moeite te hebben met Engels dan hun Chinese collegae, want aan het verhaal van deze jongedame kon ik zelfs geen fazant vastknopen!

Om 12 uur waren we in Chiang Mai, om 1 uur waren we in het hotel, om 5 over 1 waren we op de kamer en om 7 over 1 waren we weer beneden in de lobby van het hotel, omdat onze kamer nog gepoetst moest worden en ze dat stante pede gingen doen.

'wait about one second' zei de receptioniste, daarmee het ultieme bewijs leverend dat Einstein toch niet gek was....tijd is inderdaad relatief!

Een half uur later konden we dan eindelijk op onze kamer terecht en in bad en bed duiken. Dat laatste is iets wat we normaal niet doen, omdat het slim is zo snel mogelijk in het plaatselijke ritme te komen, als je tenminste van je jetlag af wilt, maar aangezien we toch graag oud&nieuw wilden vieren leken een aantal uurtjes slaap wel wijs.

Om een uur of 6 werden we door onze wekker uit de slaap gerukt en hebben ons wat opgefrist, wilden vervolgens de camera in de safe leggen (wel handig zo'n safe, want de vorige camera is enkele maanden geleden uit mijn kluisloze hotelkamer in Parijs gejat) en wat blijkt? De safe is op zich groot genoeg, maar de beschikbare ruimte wordt in tweeën gedeeld door een oh zo handig legplankje, dat tot overmaat van ramp ook nog eens stevig vastgeschroefd blijkt te zitten. Op naar de lobby dus weer, waar mij prompt een klusjesman overhandigd wordt die met me meegaat om te kijken wat er aan gereedschap aan te pas zal moeten komen. Met het oog van de vakman ziet hij het meteen: een zaklamp en een schroevendraaier!

De beste man snelt naar zijn schroevendraaier-opbergplek en al na enkele minuten heeft hij schroef nummer 1 los. Maar dan blijkt dat schroef nummer 2 niet echt behoort tot de coöperatiefste schroefsoorten, want hoe de klusjesman ook ploetert, het ding wil niet los. Een echte professionele klusjesman laat zich daardoor natuurlijk niet uit het veld slaan en weer ijlt de brave borst naar zijn gereedschapsvoorraad om vervolgens met een enorme engelse sleutel weer te keren. Het lijkt wat overkill voor een minuscuul moertje, maar ja, een vakman zal het toch wel weten. Helaas blijken noch het moertje noch het schroefje erg onder de indruk van 's mans inspanningen en houden ze beide standvastig stand (hoe anders zouden ze ook stand moeten houden he!) Pas als ik mij heldhaftig naast de klusjesman op de grond werp om te kunnen kijken waarom dat schroefje zo lastig doet merk ik dat de beste man die enorme sleutel niet alleen niet op dat petieterige schroefje geklemd krijgt, maar dat hij ook nog eens de schroef de verkeerde kant op draait J. Ik heb toen dus zelf maar de tang en zaklamp gehanteerd terwijl hij aan zijn schroefje draaide, eerst nog niet geheel in de goede richting, maar na een kleine hint al snel van richting veranderend....en los was het schroefje!

Vanmorgen zagen we dat de klusjesman carrière niet geleden heeft onder dit gebeuren, de beste man stond nu in pak gehesen achter de receptie... een welverdiende snelle promotie!

Daarna zijn we richting nachtmarkt gegaan waar een van onze favoriete restaurantjes zit, maar niet zonder eerst een beleefdheidsbezoekje te brengen aan de kleermaker, niet dat we nou echt zo beleefd zijn, maar vooral omdat zijn zaak naast dat restaurantje zit en we hem niet tegen ons in het harnas willen jagen door hem zomaar te negeren...als zo'n man eenmaal een hekel aan je heeft is hij in staat om voortaan al je overhemden te voorzien van 2 ongelijk lange mouwen!

En daarna was het dus eindelijk tijd voor eten: krab-balletjes (voor zulke kleine beesten zijn ze best flink geschapen!), gebakken snake-head vis (in goed nederlands Channidae genaamd) en daarbij garnalen met groente in een zoetzure saus. Het geheel natuurlijk afgerond met een flinke portie kleefrijst met mango

Daarna zijn we naar onze 'stamkroeg' hier gerold, de Chiang Mai Saloon om daar oud en nieuw af te wachten samen met een bont gezelschap aan mensen van over de hele wereld, waaronder een Engels meisje die ons uitgebreid in het krom-frans uitgelegd heeft waarom ze zo dol is op fransen, hetgeen doet vermoeden dat ze al wat alcoholische versnaperingen achter haar Angelsaksische kiezen had.

Om een uur of 2-3 zijn we vervolgens (nog opvallend fris trouwens) weer richting ons hotel gegaan. Op dat moment moest heel Nederland nog uren wachten op het nieuwe jaar, maar we zijn altijd al wat voorlijk geweest J

Chok dee pi mai allemaal en tot binnenkort

van vriendinnen en veel kinderen (edoch zonder oorzakelijk verband!)

Afgelopen donderdag zijn we eerst maar eens gaan ontbijten in de Saloon, omdat het ontbijt in ons hotel niet altijd even geweldig is en in ieder geval altijd saai is. En dat op een dag waarop we al onze energie nodig hadden, omdat we de koffers in wilden gaan pakken.... een stevig ontbijt was dus zeker gewenst! (en stevig was het...Engeland zou er jaloers op geweest zijn).

Welgevoed zijn we dus vervolgens aan het pakken gegaan, ons steeds meer zorgen makend over hoeveel gewicht we uiteindelijk bij ons zouden blijken te hebben op het vliegveld (Voor de vlucht naar huis mogen we 27 kg p.p. Hebben, maar op deze binnenlandse vlucht slechts 20 p.p. (op de vlucht van Amsterdam hadden we gezamenlijk maar 27...knap he!))

De rest van de dag (ja, we hadden niet eens een hele dag nodig om alles in te pakken, dus dat viel weer mee) hebben we net gedaan alsof we vakantie hadden, dat wil zeggen...niet veel dus.

Wel hebben we heel ijverig samen met het Saloon personeel al onze foto's zitten bekijken.

Begin van de avond heeft onze Japanse vriendin Mieko ons, samen met haar gezin, opgehaald bij ons hotel en zijn we met zijn allen gaan eten in een Japans restaurant. Natuurlijk zat ook dit restaurant op een, voor ons nuchtere nederlanders, volkomen onbegrijpelijke plek, ergens in een zijstraat van een zijstraat in een woonwijk ver buiten af. Iets wat je als toerist dus niet zo eenvoudig zult vinden. En dat terwijl het een fantastisch leuke zaak was, waar ook nog eens een goed doel gediend werd.... de opbrengst gaat namelijk naar scholing voor AIDS-wezen, terwijl een deel van die scholing (voor diegenen namelijk die in de horeca willen gaan werken...en dat willen nogal wat thai, in het toerisme verdien je namelijk relatief veel) gewoon in het restaurant gegeven kan worden.

Na het etentje en de daarbij behorende lange gesprekken (vreemd eigenlijk, we zien die mensen misschien 1 keer per jaar en het voelt toch altijd weer zo vertrouwd dat het lijkt alsof we dagelijks bij elkaar over de vloer komen, alle taal- en cultuurverschillen ten spijt) zijn we weer naar de Saloon gegaan, waar we stomtoevallig aan de praat raakten met een Nederlander die dezelfde Chiang Mai- tic bleek te hebben als wij.... we hebben geprobeerd een definitie te vinden overw at deze stad nou zo leuk maakt, maar zijn er niet uit gekomen... het is er gewoon leuk!!!!!

De volgende dag hebben we maar weer eens gevuld met vakantie vieren.... vooral in angstige afwachting van de dag die daarweer na kwam, dit was namelijk een droevige.... de dag waarop we weg zijn gegaan uit Chiang :-(

In alle vroegte zijn we met een taxi naar het vliegveld vertrokken, waarbij de chauffeur ons er op wees dat we erg boften dat het zo vroeg was, omdat later op de dag het hele vliegvel;d onbereikbaar zou worden... nee, geen demonstranten dit keer, maar kinderen (ook erg!). Het was namelijk zaterdag 'Childrens Day' een dag waarop er voor kinderen van alles wordt georganiseerd, waarop het OV gratis is voor ze, evenals de toegang tot dierentuinen en musea etc.

En allerlei instellingen organiseren dus een open dag... het parlement, ziekenhuizen.... en het vliegveld en dan met name het militaire gedeelte hiervan...en welke Thaise jongen wil er nou niet een keer in een F 16 zitten te genieten van zijn gratis colaatje?

Gevolg...grote drukte

De aankomst in Bangkok verliep voorspoedig.... onze bagage was als eerste op de band (het waren trouwens maar 37 kilo (vraag niet wat de handbagage woog, want we hadden het gewicht natuurlijk wel doortrapt verdeeld!), we hadden meteen een taxi en de hotelkamer was al klaar!

We hebben dus heerlijk kunnen lunchen op het terras van ons hotel, aan de rivier, genietend van de meest fantastische soorten voedsel van het buffet (en vooral van het gebak van het buffet!) :-)

Daarna zijn we de stad in gegaan om de tijd te doden tot onze afspraak van die avond met (ja, alweer een!) onze vriendin Akanitha....een afspraak die we maar net gehaald hebben, doordat ook de Bangkokse straten gevuld waren met kinderen die met elkaar een aardige verkeersopstopping wisten te veroorzaken.

Samen met Akanitha hebben we een erg genoeglijke avond doorgebracht (nee, viezerds, niet zo genoeglijk!), die eindigde in de lobby van het hotel waar we konden genieten van 2 zangeressen die op zeer verveelde wijze de grootste hits van Abba wisten te molesteren.

Was er bij ons eerste verblijf in Bangkok trouwens geen alcohol vanwege de verjaardag van de koning.... bij aankomst nu (op zaterdag ochtend) lag er een brief in de hotelkamer 'vanwege de verkiezingen van een nieuwe gouverneur voor Bangkok is het wettelijk verboden alcohol te schenken tussen zaterdagmiddag 12 uur en maandagmiddag 12 uur'.... ze moeten ons dus wel hebben!

Gisteren zijn we de ochtend begonnen aan het zwembad...prachtig gelegen aan de rivier in de tuin van de Portugese ambassade....helaas lag er 2 stoelen bij me vandaan een vrouw die huh huh huh deed.

Eerst dacht ik nog 'wat akelig dat ze zo verkouden is', maar al snel bleek dat het gewoon (nou ja gewoon) een tic was. Huh Huh Huh Huh Huh .... ze huh huhde maar door! ( we zagen haar vanmorgen bij het ontbijtbuffet ook nog.... maar we hoorden haar al voordat we haar zagen Huh HuH HuH ) In de wijde omtrek lag iedereen zich dus te ergeren aan deze mevrouw, en dat terwijl ik van mijn betere helft niet eens toestemming kreeg om na iedere Huh Huh Huh aanval van die dame een keer 'Piep' te zeggen...iets wat naar mijn bescheiden mening de situatie beslist vrolijker gemaakt zou hebben :-D

Na het Huh Huh zwembad gebeuren zijn we samen met Suree (jawel, vriendin nummer zoveel, ik kan er toch ook niks aan doen dat ik zo aantrekkelijk ben!) de stad in gegaan, mede om met haar hulp op zoek te gaan naar een boek dat we voor iemand mee zouden brengen en dat voor onze uitstap naar Chiang Mai nog volop te koop was, maar nu natuurlijk bijna uitverkocht bleek (geen nood, we hebben het inmiddels!)

En vandaag.... eerst een Huh Huh Huh ontbijt, toen uitchecken uit het hotel en vervolgens een taxi naar dit inernetcafe.... nu moeten we nog 11 uur en 20 minuten dood zien te slaan...dan weer naar het hotel om de spullen op te halen, vervolgens 3 kwartier in de taxi om dan tot half vier vannacht op het vliegveld te zitten (als ze tenminste eindelijk gesnapt hebben dat stoelen op een vliegveld best handig zijn...vorig jaar waren ze er amper en moesten we dus uren rondwandelen midden in de nacht). Dan mogen we nog een uurtje of 12 vliegen en dan per koeltrein huiswaarts, helaas waarschijnlijk niet in 1 ruk, aangezien we gisteren ontdekten dat de NS in zijn of haar immense wijsheid heeft besloten de dienstregeling te wijzigen, zodat een overstap vermoedelijk noodzakelijk is (en voor die overstap met al onze zooi gunnen ze ons dan ook nog maar liefst 5 hele minuten.

Ora pro Nobis en tot gauw.

Uw aller diepvries-loggers.

van lekker eten, vreemd eten en ontbrekend eten

zondagavond zijn we bij de kleermaker al onze spullen op gaan halen, al met al een heel pakket, reden dus dat we maar weer eens een extra tas gekocht hebben voor de terugreis (niet eens de grootste maat die ze hadden deze keer!)

de maandag zijn we maar begonnen aan het zwembad, gezien de weerberichten die we uit nederland horen lijkt dat er voorlopig niet van te komen als we eenmaal weer thuis zijn :-(

Aan het eind van de middag waren we door de kleermaker uitgenodigd om nog wat te komen eten bij hem.... have some snacks had hij gezegd, dus het was wat spannend.... wat zou het zijn.... vliegen en wormen, of heeft hij ergens een pak kroketten vandaan gehaald? Het bleek echter een keur aan thaise lekkernijen te zijn... kleefrijst met custard, kleefrijst met banaan, bolletjes gemaakt van de dooier van eendeneieren met daarin spinazie enz enz. het klinkt misschien niet allemaal even lekker, maar dat was het wel! Een perfecte gelegenheid dus om weer nieuw eten uit te proberen, sommige dingen hadden we namelijk al wel eens ergens zien liggen, maar het zag er niet allemaal even aantrekkelijk uit, dus dan heb je al gauw de neiging het ook maar niet te proberen, maar onder aanmoediging van Frank en Varitha hebben we nu wel alles geprobeerd en het was allemaal even lekker!

Het avondeten hebben we na de kilo's snacks maar overgeslagen...als ik iedere dag zo zou snacken pas ik straks niet meer in het vliegtuig :S

Dinsdag ochtend begon, zoals menig dag daarvoor ook al, met het ontbijt in het hotel. Echter waren nu de kuipjes jam op. Ik vraag dus aan een ober die er rondloopt of er nog jam is. 'One moment sir' zegt hij, om vervolgens de schaal mee te pakken waar de jam op hoorde te komen.... en daarmee ook de hele voorraad kuipjes boter meenemend. Toen zat het buffet dus zonder jam en zonder boter! Na een minuut of 5 vroeg er iemand maar eens aan een andere ober of er boter was (mijn jam-ober was namelijk nog steeds spoorloos!).

. 'One moment sir' zegt hij...om na 10 seconden terug te keren met de voorheen-jam-en-boterschaal...die nu helemaal volgestapeld ligt met kuipjes boter.

En ik maar wachten op mijn jam :-(

Uiteindelijk na 10 minuten (ja, ik heb het maar eens geklokt, dit keer) komt de jam-ober aanzeilen, poot twee plastic knijpflesjes op het buffet, van het model waarin ze hier normaal vaak ketchup en sladressing hebben en vertrekt weer. 'het zal mij benieuwen hoe je daar jam uit moet knijpen', dacht ik nog, maar jeugdig onderzoeker als ik ben heb ik toch maar een bordje gepakt en uit allebei de flesjes wat op een bordje geknepen..... in het ene flesje zat een aardbeiensaus die normaal op ijs gedaan wordt, in het andere chocoladesaus :-)

het ontbijt bestond die dag dus uit toast met aardbeiensaus, niet echt een aanrader!

het goede gesprek met mijn amulet aangaande masseuses e.d. heeft trouwens bitter weinig opgeleverd..... ik ben namelijk naar de kapper geweest en in voorgaande jaren was dat een fantastische ervaring met beeldschone vrouwen die keer op keer mijn haar kwamen wassen en me een tedere hoofdmassage gaven.... dit keer waste de kapper zelf mijn haren en de hoofdmassage was verre van teder (dat is dan weer een meevaller, nu ik er over nadenk!) om me vervolgens, vriendelijk thais brabbelend, half kaal te scheren en te voorzien van een soort hanenkam :-(

later die dag zaten we in een song thaew, het plaatselijke openbaar vervoer hier... een pick up met achterin in de lengte 2 banken... we zitten vrolijk wat naar achteren te kijken en wat zien we daar.... onze kleermaker mister Frank op zijn scootertje, met daarachter een enorme 4x4 van de politie met zwaailichten aan. Ging Frank naar links, ging de politiewagen ook naar links, ging Frank naar rechts dan deed de politiewagen dat ook braaf.... net een achtervolging uit een film....maar dan met 30 km per uur :) En Frank (net als iedere deelnemer aan het verkeer hier erg goed oplettend *ahum*) had niets in de gaten en reed prinsheerlijk verder :D

Gelunched hebben we bij Noriko, die vorige keer nog grootste plannen had voor een nieuwjaarseten met gerechten zoals gemaakt door de bergstammen hier in de buurt, waaronder een speciaal gerecht met zwarte kip (geen idee of die beter smaken dan witte, wellicht eten ze de zwarte ook liever omdat ze er dan in het donker niet meer over kunnen struikelen als ze naar de wc-hut moeten), maar het was niet doorgegaan aangezien ze maar aan 1 geschikte zwarte kip had kunnen komen...wat mager voor een buffet dus!

Gisteren hebben we de foto's af laten drukken. Nadeel als je voor de zoveelste keer naar hetzelfde land gaat is natuurlijk dat je van veel dingen al helemaal geen foto's meer maakt, omdat je die allemaal al thuis hebt liggen. Toch is het ons nog gelukt er 355 te maken, dus nog wat extra gewicht om mee naar huis te slepen (als het heel koud is in de trein naar huis kunnen we er altijd nog een kampvuurtje mee maken)

Wat het weer betreft trouwens: zendingen met dekens, kruiken, flessen met sterk alcoholische versnaperingen en oorwarmers kunnen naar onze buren verzonden worden, aangezien we over 5 dagen alweer naar huis komen. Volgens berichten die we gelezen hebben is het bij jullie maar een graad of 50(!) kouder dan in bangkok, we zien er dus enigszins tegen op!!!!!!!!!!!!!!!!

van doekjes en cakejes en veel komkommer

We hebben ergens op internet gelezen dat de jaarwisseling in Nederland erg mistig zou worden.... nou datzelfde was hier het geval! dat kan er echter ook mee te maken hebben gehad dat we de jaarwisseling gevierd hebben in de Saloon en dat er, ondanks dat er maar een man of 10 waren, aan het begin van het jaar toch ruim 100 tequila's doorheen waren (plus de rest). Zelden zijn we een jaar op zo mexicaanse wijze begonnen, al was het vuurwerk weer wel heel erg thais: knalhard en volkomen onbetrouwbaar.... sommige dingen kreeg je nog niet aan met een gasbrander, terwijl andere stukken vuurwerk al afgingen als je er naar keek....dolle pret dus voor alle thai, groot en klein (wij zijn op veilige afstand gebleven...iemand moet toch de tequila voorraad bewaken).

De volgende ochtend waren we opvallend fris (ja, het verbaasde ons ook!) en dus zijn we na een stevig ontbijt in ons guesthouse eerst maar eens wat rond gaan wandelen om vervolgens te besluiten maar weer eens naar de bios te gaan. Dit keer stond 'bedtime stories' op het programma, een film die weliswaar geen oscar zal winnen wegens het beste verhaal, maar erg leuk om nieuwjaarsdag mee door te brengen, vooral als je in een zaal vol thai zit, die de hele film door zitten te giechelen als een kudde tienermeisjes.

Ons guesthouse ligt trouwens aan een steeg waar, als je er op de avond doorheen wandelt, de vleermuizen net je haar niet raken als ze over komen vliegen. Waarschijnlijk jagen ze op de insecten die aangetrokken worden door het licht van de restaurantjes aan de steeg, maar die lichten zijn laag en dus de prooi ook en daarom vliegen deze kleine ongevederde vrienden ook op een hoogte waar zo menig stuka-piloot zich indertijd niet aan gewaagd zou hebben. Thuis hebben we ook wel vleermuizen in de tuin (en ter geruststelling van de lezers...we hebben er ook planten in), maar dat zijn maar armzalige diertjes vergeleken met deze fladderaars, aangezien deze toch wel de spanwijdte hebben van een flinke kraai.

de derde januari hebben we uitgeroepen tot nationale-verwen-onszelf-dag (ja, alweer een) en dus zijn we naar een massage gebeuren hier ter plaatse geweest en hebben ons daar uitgebreid laten verwennen (het had beslist wel ergesn uitgebreider gekund, maar Tooske vond dat niet goed :-( ). We waren al eens bij hetzelfde bedrijf geweest een aantal jaar geleden toen we hier 3 maanden gebleven zijn, maar toen waren we op een andere lokatie. Nu waren we in hun hoofdvestiging, waar je allemaal een eigen prive huisje krijgt, tot de nok toe volgestouwd met masseuses.

natuurlijk vraagt nu iedereen zich af: 'heeft het gesprek met de amulet je geholpen...had je nu eindelijk een knappe masseuse?' Maar helaas moet ik het antwoord op deze levensvraag schuldig blijven, aangezien een of andere malloot bedacht had dat het rustgevend zou zijn als bij iedere behandeling je ogen afgedekt werden met een doekje. Geen nood, dacht ik nog... het laatste onderdeel is een gezichtsbehandeling en daarbij kunnen ze tochj moeilijk de hele tijd mijn ogen bedekt houden! En ik had gelijk.... mijn ogen bleven onbedekt (een groot gedeelte van de tijd tenminste),... helaas had de afdek-malloot echter kennelijk ook bedacht dat de masseuse niet op de klanten mocht asemen en het arme schaap dus voorzien van een mondkapje, zodat ik alleen maar kan melden dat ik in ieder geval een masseuse had die beschikte over 2 ogen :-)

de behandeling begon eigenlijk al toen we op werden gehaald met de auto, die (in ieder geval van binnen) heerlijk rook en waar een rustgevend muziekje werd gespeeld (al kan ik wel melden dat ook rustgevende muziekjes wel degelijke onrustig maken, nadat je ze 5 uur hebt gehoord!), na aankomst bij de Spa kregen we een kopje rustgevende thee en werden we naar ons huisje gebracht waar we ons, na een douche, konden hullen in badjassen (die echter zo kort waren dat ik daarna in een rare huppelgang over het terrein naar de sauna kon, om zo de openbare orde niet te verstoren). Toen mochten we een half uur lang gezellig zweten in een van thaise kruiden (ongetwijfeld rustgevende) voorziene stoomwolk. Daarna was het tijd om te douchen en gingen we (al huppelend) terug naar ons eigen huisje, waar we gescrubd werden (met een rustgeven doekje op onze harsentjes)... weg zorgvuldig aan gekweekt laagje bruin dus :(.

daarna was het tijd om... te douchen en dat was hard nodig ook, want ik weet niet precies met wat voor etenswaar ze ons gescrubd hadden, ik zag wel opvallen veel mussen en mezen verlekkerd naar me kijken terwijl ik daar in de openlucht douche stond, toen dat ook weer gebeurd was was het tijd om ingesmeerd te worden met rode marokkaanse klei (bestaat dat land eigenlijk nog wel...thai halen daar al jaren alle klei weg!) en ingerold te worden in enorme lappen huishoudfolie, waarna we een half uur lang als twee overmaatse loempias mochten blijven liggen met een rustgevend doekje op ons hoofd. dat was ook het moment waarop ik merkte dat de (rustgevende) geurolie die in ons huisje werd verstookt op mijn keel sloeg en ik dus prompt moest hoesten. Nou is hoesten in gezelschap in Thailand bijna net zo onbeschoft als je neus snuiten, dus ik probeerde het hoesten in te houden... iets wat dus altijd juist het tegenovergestelde bewerkstelligd... ik kuchte dus een keer voorzichtig en voelde prompt dat de masseuse (van wie ik had gehoopt dat ze even van dat half uur gebruik maakte om ergens wat te gaan eten of zo) dus nog wel degelijk aanwezig was, want prompt raakte ze mijn linkerschouder aan om te vragen of alles in orde was. Ha!, dacht ik...dus dan moet ik maar naar rechts hoesten om haar niet recht in haar gezicht te hoesten (handig, die rustgevende doekjes op je ogen hoor!) ik draaide dus mijn hoofd om eens flink te kunnen hoesten...prompt een tikje van rechts en de vraag of het echt wel ging :-( Op deze manier kan een half uur best lang duren hoor!. gelukkig werden we uiteindelijk verlost en mochten we...gaan douchen!

daarna was het tijd voor een heerlijk melkbad, ook in de buitenlucht en dus ver van de verstikkende olie-wolk. de vorige keer dat we dit massage pakket hadden kregen we, gelegen in bad, een kop thee en heerlijk vers fruit, maar kennelijk ging de oogdoekjes- en monddoekjesmalloot ook over de catering, want in plaats van fruit kregen we nu ieder twee dikke plakken van een of andere, met botercreme gevulde cakerol (vast rustgevende boter, maar toch een vreemde keuze). na het bad was het gelukkig tijd om te gaan douchen!

En daarna kregen we een massage, en niet zomaar een, nee een four hand massage.... ieder van ons dus twee, helaas door de blinddoeken compleet onzichtbare, masseuses!

Ook tijdens deze behandeling viel het dus niet mee om niet in iemands richting te hoesten, aangezien het huisje nou niet bepaald overgroot was en we er dus wel met 6 man aanwezig waren (ik droom wel eens over zoiets, maar dan zit die blinddoek er nooit bij). Na de massage was het tijd voor de gezichtsbehandeling en die was echt heerlijk. Volgens Tooske zie ik er nu 10 jaar jonger uit en ik zit me dus nu al een dag af te vragen wat ik met zo'n oude vrouw moet :-)

genietend van de gezichtsbehandeling ontdekte ik ook dat ik het hoesten zeer beperkt kon houden door gecontroleerd door mijn neus in en uit te ademen. Al met al een moment van complete gelukzaligheid dus. Vooral toen ik de indruk kreeg dat ze het onderdeel dat ik de vorige keer zo onaangenaam vond (het gezichtsmasker met komkommer) geschrapt hadden uit het programma!

Ook hier werken amuletten dus niet 100%, want ik had het nog niet gedacht of hop! daar kwam de eerste schijf komkommer, al spoedig gevolgd door iets waarbij vergeleken het saladebuffet van de pizzahut een kleine jongen is. Komkommer, tomaten, augurkjes.... geen idee wat er allemaal op mijn arme hoofdje gestapeld werd, maar het waren werkelijk kilo's groente!

Ach, dacht ik, allemaal niet echt een ramp, ik ben tenminste van dat gehoest af, zoalng ik rustig door mijn neus adem... adem in..adem uit...adem in...adem uit...aden..PLOP! een schijf komkommer dwars voor mijn neus!!!!! en je wilt natuurlijk niet gaan hoesten als er net een hele stapel salade op je hoofd ligt!.... wait for 15 minutes, fluisterde de salade-engel in mijn oor.... het waren de langste 15 minuten van mijn hele leven :-(

Na deze heerlijke rustgevende ervaring werden wij tenslotte vergast op een heerlijk kopje rustgevende thee en de rekening, die het hele rustgevende gedoe onmiddelijk weer teniet deed en vervolgens werden wij met de rustgevende Spa-mobiel weer naar ons guesthouse gebracht (wel met een omweg, ik ken de stad inmiddesl beter dan veel inboorlingen hier en ik denk er over een taxi te kopen en voor mezelf te beginnen :-))

's Avonds zijn we gaan eten bij een geweldig restaurant op de Kalare Nightmarket, een zaakje waar we ooit via onze vrienden Frank en Varitha terecht zijn gekomen en waar ze vooral (maar niet uitsluitend) heerlijk seafood hebben.

En Pierre, wat hebben zij gegeten?

Nou, we bestelden om te beginnen vers vruchtensap, gebakken rijst met krab en kip gebakken met knoflook en peper en de ober wilde al weglopen (waarschijnlijk denkend 'daar heb je weer een stel van die toeristen die alleen nasi en nuggets lusten), toen we met de rest van de bestelling op kwamen draven: gebakken shitake paddestoelen, grote garnalen in tamarinde saus een hele 'snakeheadfish' met thaise kruiden (geen idee wat voor vis het is, maar hij is niet klein en heeft echt de kop van een flinke slang...als je zijn lijfje eenmaal weggepeuzeld hebt ziet hij er helemaal uit als een flinke python) en een grotere tafel..... de ober keek ons even aan, keek naar zijn lijstje met bestellingen en zei .... ja, deze tafel is echt te klein.... en dus werd er snel nog een tafel bij gezet :-)

Na het eten hebben we toen nog een enorme schaal met zoete kleefrijst en mango besteld en om onze trouwe lezers een idee te geven van thaise prijzen... het geheel kostte 16 euro en dat op een adres wat niet echt heel goedkoop is voor thaise begrippen (voor mensen met een ander culinar interesse patroon: een dubbele cheeseburger met patat en cola kosten bij de Mac iets van 2 euro).

En vandaag zijn we weer terug verhuisd naar ons vorige hotel, waar we wederom erg ons best gedaan hebben om te achterhalen of de kerstkaarten waarvan we weten dat ze ons toegestuurd zijn, aangekomen waren.... eerste resultaat was dat ze gingen kijken of we nog een tweede kamer bewoonden in het hotel en toen we ze eindelijk duidelijk hadden gemaakt dat de mensen van wie we ze het naamkaartje gegeven hadden wij zelf waren en we dus niet wilden weten of we al ingecheckt waren, maar of er post voor ons was, wilden ze prompt nog een kamer voor ons reserveren..... het kan dus best dat er post ligt voor ons, maar hij zal nog even verborgen blijven totdat we iemand ontmoeten die genoeg engels en thais kent om deze oh zo ingewikkelde kwestie op te lossen.

verder hebben we net gezellig koffie gedronken met een collega van Tooske, Thidarat, die naar het hotel was gekomen om een cadeautje voor ons af te geven (over smaak valt niet te twisten en het komt uit een goed hart, dus ik vrees dat Tooske me zal dwingen het mee naar Nederland te slepen, alwaar het na een aantal jaren zolder waarschijnlijk in het afval zal verdwijnen)

van bulten en gevallen vrouwen

De dag na vertrek van J en J leden we aan een post partem treurnis, die ervoor gezorgd heeft dat de enige activiteiten die we ontplooid hebben bestonden uit eten, drinken en wat kletsen met de kok van de Saloon; een Birmees die helemaal verslaafd is aan voetbal kijken op tv en die ons dus ook feilloos kon melden wie op welke plaats stond in het nederlandse voetbal (weer wat geleerd dus) al was het soms wel wat lastig te ontraadselen over welk elftal hij het had, gezien zijn Birmees, Thaise uitspraak van een en ander.

Een dag later waren we weer over de ergste dip heen, maar hebben besloten voor alle zekerheid rustig te starten met een kopje thee in het Siam Celadon Teahouse, een mooi oud gebouw hier ter plaatse (de meeste zijn vooral lelijk oud of lelijk nieuw), waar men, zoals de naam doet vermoeden niet alleen handelt in thee, maar ook in celadon, het lokale aardewerk hier (vreest niet... we hebben niets gekocht!). Normaal zitten we bij dat theehuis vaak in de tuin, maar worden dan steevast verrot gestoken door de muggen, iets wat we dit keer wilden voorkomen door op het terras te gaan zitten... het is me dan ook een raadsel hoe het Tooske is gelukt toch nog 6 muggenbulten op te lopen!

Daarna zijn we op pad gegaan naar wat volgens veel artikelen op internet de nieuwste attractie van Chiang Mai moet zijn.... JJ market. Een soort namaak-bankokse-weekendmarkt, althans wat naam betreft. Wat de openingstijden aangaat werden we op internet geen steek wijzer, vandaar dat we het bezoek uitgesteld hadden tot een zondag...zekerheid voor alles immer!

JJ market bleek nogal buitenaf te liggen (voor mijn gevoel waren we de grens met Birma aardig genaderd) en bestaat uit JJ market Design en JJ market Hobby.... Hobby bleek voornamelijk te bestaan uit leegstaande winkeltjes, terwijl die paar die wel open waren vooral gekenmerkt werden door een enrom gebrek aan klanten (raar met die centrale ligging zeg!) en dat had er niets mee te maken dat we misschien buiten de openingstijden daar waren...alle borden gaven trots aan dat het wel degelijk open was, maar ja, als er bijna geen winkeltjes zijn is het niet bepaald een toeristische trekpleister natuurlijk! Bij JJ design was er wel meer open...... een tiental zaakjes met oude rommel die door moest gaan voor antiek (al zijn, moet ik eerlijkheidshalve toegeven, gietijzeren onderstellen van oude trapnaaimachines vast wel echt antiek.... Alleen wat moet je er mee?). al met al was JJ dus niet echt een succes. We hebben er wel nog even bij een koffiezaakje gezeten....2 klanten (wij dus) 4 man personeel en er dan toch 10 minuten over doen om de koffie van Tooske klaar te krijgen en op mijn bestelling zit ik nu, 3 dagen later, nog te wachten. Maar het was wel voor een goed doel, want de koffie werd geteeld door boeren die anders onherroepelijk aan de opiumteelt waren begonnen, zo stond er op veel affiches daar te lezen (ik bedenk nu dat de snelheid van het personeel wellicht wat te maken heeft met het opruimen van de opium bestanden van voordat de koffieteelt zijn intrede deed).

Ons favoriete restaurant annex weblog internetcafe van afgelopen jaren heeft trouwens een ingrijpende verandering ondergaan...alles is nu veel meer trendy dan voorheen (behalve het eten, dat is gelukkig nog ouderwets goed!). Bij een trendy restaurant past natuurlijk trendy bestek en dus heeft een of andere thai in zijn voor ons ondoorgrondelijke oosterse wijsheid beslist dat vismessen er veel beter uitzien dan gewone messen. Heeft iemand van onze lezers al eens geprobeerd boter en jam op een croissant te krijgen met een vismes? Het levert behoorlijk spastische taferelen op.

Kennelijk hebben ze na aankoop van dit zo modieuze bestek geconstateerd dat vismessen slecht snijden en hebben ze dat vervolgens gecorrigeerd door ze naar een japanner te brengen die normaal zijn inkomen genereert door het slijpen van samoerai zwaarden...l de messen zijn namelijk wel zo ontzettend scherp, dat als je probeert die jam uit het kuipje op je croissantje te krijgen, je je uiterste best moet doen niet dat hele kuipje aan flarden te snijden.

Gisteren zijn we vertrokken uit ons hotel in Chiang Mai en verhuisd naar.... Een guesthouse in Chiang Mai. Het hotel verdrievoudigt namelijk de prijzen rond oud&nieuw en ik vind het niet erg om gen... te worden (censuur vanwege de jeugdige lezertjes), maar niet zo. Al moet wel gezegd worden dat de service in het hotel wel goed was... bij het ontbijt was namelijk de melk net op toen ik die wilde nemen en ik vroeg dus om nieuwe..... 2 minuten later komt er iemand met een 5 litersfles aan.... Nog 3 minuten later iemand met 2 van die flessen en uiteindelijk, toen ik mijn glas melk al lang en breed op had kwamen de laatste 5 liter J

En dus zitten we nu in een erg centraal gelegen en erg leuk guesthouse, met enorm ruime kamers, dito badkamers en super aardig personeel , al zitten we ons nu al een dag af te vragen of de receptionist(e) een man of een vrouw is (of allebei).

Na het inchecken in het guesthouse hebben we ons wasgoed weggebracht naar een wasvrouwtje die wel degelijk een man bleek te zijn en waarvan we hopen dat deze niet dement aan het worden is, zoals de vorige. Al was het natuurlijk wel een veeg teken dat de beste man ook een expres service aanbiedt, waarbij je was binnen 3 uur klaar is, om vervolgens, als je dat graag wilt hebben, met een haast verbijsterde blik op zijn gezicht, bij het aan horen van een dergelijk belachelijk verzoek, te zeggen dat dat natuurlijk geheel onmogelijk is.

Een dagje wachten op de was dus maar!

Verder was het gisteren de bel-eens-een-nederlander-dag, want we werden eerst gebeld door een thaise vriendin Thidarrat, daarna door een japanse vriendin die vroeg of we 3 dagen de rimboe mee in wilden (had dat gevraagd voordat we het laatste hotel hier geregeld hadden!) en door onze vriend Sombat, met wie we gisteravond zijn gaan eten in een restaurant dat volgens hem niet bekend was bij toeristen (nee, raar zeg, als het 10 km buiten de stad ligt op een verstopt hobbelpaadje, pal achter een enorme gevangenis!), maar het eten was wel erg lekker en we waren inderdaad de enige buitenlanders in het verder overvolle gebeuren.

Een ander avontuur geschiedde trouwens toen we gisteren op weg waren naar de kleermaker... we lopen rustig langs de nachtmarkt en ineens mist Tooske (nadat het bij de vorige 38 miljoen af- en opstapjes wel goed is gegaan) een afstap (thaise stoepen zijn complete hindernisbanen, 10 meter egale stoep aan 1 stuk zul je hier niet tegen komen en stoepen zijn vaak ook wel 30 cm hoog, dus als je een afstap mist mis je ook echt wat!) en daar lag ze, ik hoorde haar enkel kraken en vanuit de diepte sprak ze dan ook de historische woorden...'zo, die enkel is gebroken'....

Om vervolgens op te staan...een keer met haar beentjes te zwaaien en verder te wandelen.... Vrouwen.... (© K.D. te E.)

van grote leegtes, regen, geriatrie en hotelkamerproblemen

aangekomen in Chiang Mai zijn we natuurlijk eerst naar ons hotel gegaan (en J en J naar dat van hun, dat in de oude stad ligt). Wij hebben hetzelfde hotel als vorig jaar gekozen, omdat we toen vonden dat het er niet alleen leuk uitzag maar ze er ook erg aardig personeel hebben. En dat aardige personeel bleek ons ook nog te herkennen, hetgeen best opmerkelijk is, aangezien het een hotel is dat zelfs nu volledig bezet is (en nee, niet door betogers!). Dat een hotel vol is is momenteel echt opmerkelijk, Thailand is namelijk opvallend leeg sinds dat gedoe op de vliegvelden van een aantal weken geleden. verwacht wordt dat als gevolg van die hele toestand 2 miljoen mensen zonder werk zullen komen zitten (en dat dus boven op de gevolgen van de 'gewone' economische crisis)... hierbij dus een oproep aan eenieder om vooral Thailand te gaan bezoeken: het land en de mensen hebben het meer dan ooit nodig, gezien de lage aantallen toeristen zijn er koopjes te halen op het gebied van accomodatie en je komt niet allemaal van die toeristen tegen :-)

Ook de antieke wasvrouw van de vorgaande jaren bleek ons nog te herkennen, Tooske werd omarmd alsof ze een na lange tijd huiswaarts gekeerde dochter was. nadeel van de antieke wasvrouw is wel dat haar antiekheid nu kennelijk niet meer alleen haar kalenderleeftijd omvat, maar ook haar dagelijks handelen, want ik heb in een aantal shirts ineens een gat zitten van het merktekentje wat ze er in had gedaan om de was van verschillende klanten uit elkaar te houden, terwijl een wit shirt van me ineens opvallende gele vlekken vertoonde ( maar dat heeft ze goed gemaakt door het, geheel gratis, weer te wassen.... het zijn nu opvallende lichtgele vlekken en mocht ik ooit eens 30 cm kleiner worden past het me vast weer!). Voordat dit verval in wascapaciteiten duidelijk was geworden hadden we J en J hetzelfde wasvrouwtje ook al aangeraden, met als resultaat dat K prompt een spijkerbroek kwijt was (geen nood, hij is op de avond voor vertrek van J en J weer opgedoken ook, en niet eens geel)

verder werden we ook nog herkend in de Chiang mai Saloon, maar dat is geen wonder want dat is al sinds het bestaat onze stamkroeg hier en wij zijn natuurlijk wel de allerleukste klanten die ze hebben (en momenteel vaak ook de enige...ik zei toch al dat het stil is in Thailand? de saloon zit normaal avond aan avond vol en je mag blij zijn als je er een tafeltje vindt)

's Avonds zijn we met zijn viertjes gaan eten op de Anusan Food Market, een grote markt vooral gespecialiseerd in vis en andere zooi uit zee. Janneke ging prompt voor de kreeft (doe maar duur!), maar kreeg daar bijna weer spijt van toen de serveerster het beestje nog even in volle glorie kwam showen voordat hij de pan in ging...... uiteindelijk won de eetlust het echter van de moraal en zo maakte Janneke alweer een slachtoffer :-(

Hoogtepunt van de dag daarna was de zondagsmarkt en vreemd genoeg bleek hier niks van alle stilte op toeristengebied, want zo druk hebben we deze markt nog nooit beleefd! Wat wel opviel was echter dat de meeste mensen die er rondliepen Thaise toeristen waren.... doordat de hotels zo leeg staan zijn ze gaan stunten met prijzen en is het voor de Thai zelf een uitgelezen kans op vakantie in eigen land te gaan, waarbij Chiang Mai een geliefd reisdoel is, aangezien het goedkoper is dan bijv. Bangkok en ook het weer er aangenamer is (de koudegolf is trouwens voorbij!)

Op maandag zijn we naar een ander deel van de stad gegaan. Nimmanhemin is een deel in opkomst waar de trendy restaurantjes en winkeltjes uit de grond schieten ( en gezien de crisis binnenkort waarschijnlijk ook weer de grond in!). Een japanse vriendin van ons heeft daar een restaurant/guesthouse en weet in haar keuken de meest fantastische macro-biotische gerechten te toveren. Kennelijk kwamen we als geroepen, want Noriko is weliswaar een schat... een echte zakenvrouw is ze niet en dus mochten wij het nieuwjaarsdiner mee bepalen en even later zelfs de prijs daarvan (wat nogal lekker gaat als je geen idee hebt van haar inkoopprijzen en haar verdere onkosten, maar uiteindelijk leek ze heel tevreden).

Na dat goddelijke eten zijn we naar een galerie van een andere vriendin van ons gegaan die de meest fantastische wandkleden maakt. helaas bleek ze zelf net op Phuket te zijn om een expositie in te richten, maar haar (Franse) echtgenoot was er wel (net terug van 2 grote exposities van haar werk in Lyon, dus wat dat betreft lopen de zaken kennelijk goed). De zaken hier in Chiang Mai lopen echter amper momenteel, deze maand was er nog geen enkele verkoop geweest ( met de nadruk op geweest.... je moet als verzamelaar je kunstenaars toch ondersteunen). We hebben uren met Jean zitten kletsen en op een gegeven moment belde Kachama (de kunstenares in kwestie dus) toevallig nog naar de galerie, dus hebben we haar nog even gesproken. Waarschijnlijk gaan we in het nieuwe jaar gezamenlijk nog wat eten.

J en J waren ondertussen zoals brave toeristen betaamt de plaatselijke bezienswaardigheden aan het afklepperen (op ons aanraden, de bezienswaardigheden zijn hier namelijk niet voor niets bezienswaardig) en hebben een tempel even buiten Chiang Mai bezocht en een hele massa bedrijfjes waar op ambachtelijke wijze de meest uiteenlopende producten gemaakt worden. 's Avonds hebben we met zijn allen in hun hotel gegeten om zo bij te kunnen kletsen onder het genot van de ambachtelijke producten van een wel erg goede kokkin.

Toen het kinderbedtijd was zijn Tooske en ik nog naar de Saloon gegaan, waar we bijna midden in een vechtpartij terecht kwamen, aangezien een erg dronken Thaise sinaasappelsap-verkoper het nodig vond de eigenaar van de Saloon en de klanten lastig te vallen en daar op een gegeven moment zelfs nog wat bevriende tuktuk chauffeurs bij optrommelde. dat had nog een aardig feestje kunnen worden (volgens Ron, de eigenaar van de saloon zijn thai het meest agressieve volk van Azie en daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben (had ik al gezegd dat jullie hier allemaal op vakantie moeten komen?), maar uiteindelijk eindigde het ermee dat de dronken sinaasappelsap verkopen Ron 2 sinaasappeltjes cadeau deed (en Tooske en mij 2 partjes :-( ) en lazarus in zijn auto wegreed.... om een kwartier later terug te komen en te melden dat hij ging vertrekken :-)

Op dinsdag zijn J en J naar de olifanten gegaan en wij naar een bakker (verschil moet er zijn he). gebak is hier namelijk best een zeldzaam verschijnsel, vooral als het lekker moet zijn, en ik had op internet ergens gelezen dat er een goede bakker zat in Chiang Mai, maar het was best een speurtocht. In nederland zou een bakkerszaak waarschijnlijk in een winkelgebied zitten, liefst in het centrum... deze zit helemaal buitenaf op een soort industrie terreintje.... geen erg succesvolle zaak zouden wij dus denken.... maar het was werkelijk verbijsterend! het zijn 2 kleine schuurtjes in een mooie tuin, de ene ingericht met wat tafeltjes en stoeltjes, de andere als winkeltje met een paar enorme koelvitrines en ook in de tuin kun je zitten en als je nagaat dat wij er op een doodnormale doordeweekse dag waren en het dus waarschijnlijk de normale drukte en dito omzet was, dan schat ik dat ze per dag wel een taart of 100 verkopen! Mensen stonden gewoon in de file om wat te kunnen kopen! Daar kan geen tocht naar de olifanten tegenop :-)

na onze gebaksorgie zijn we naar een tempel aan de rivier gegaan, waar je allerlei dieren kunt kopen, varierend van kikkers, waterschildpadjes, paling tot mussen en duiven om deze los te laten, hetgeen natuurlijk erg goed is voor je karma. We hebben daar wat kikkers en een stel musjes los gelaten en ook de vissen gevoerd (die bleken gelukkig geen kikkers te eten)

het avondeten hebben we dit keer met zijn tweetjes moeten doen, omdat J en J erg moe waren van het op een olifant zitten :-) en we zijn naar de zaak van een fransman gegaan waar we ook al jaren komen en die geheel traditioneel geen cider had (hij heeft al die jaren ook al problemen met zijn cider leverancier namelijk), maar wel heerlijke crepes.

de dag daarna was het de 24e en J en J hadden een welverdiend relax dagje ingepland, compleet met een luxe massage. Wij hebben zelf trouwens ook aardig rustig aan gedaan die dag, maar toch nog wel enige activiteit ontplooid, omdat onze bevriende kleermaker en zijn vrouw ineens weer in hun zaak bleken te zijn (de dagen daarvoor hadden we ook al een paar keer gekeken, maar de zaak was ofwel dicht, of er stond iemand anders in, dus we maakten ons al wat zorgen). Ze bleken een week in Bangkok te zijn geweest wegens een familiefeest, maar gelukkig waren ze er weer, zodat ik me meteen wat aan heb kunnen laten meten. Al voordat ik ook maar had kunnen zeggen dat ik wat wilde kopen nodigde Frank ons uit om binnenkort met zijn vieren wat te gaan eten (inmiddels hebben we dat ook al gedaan en ik zit nog steeds vol).

na de kleermaker zijn we ons in ons kerstpak gaan hijsen, omdat we gereserveerd hadden bij het beste franse restaurant ter plaatse (en misschien van heel Thailand) Le Crystal.

(ook hier slaat de leegte toe trouwens, normaal zit die zaak op zulke avonden vol en ze hadden maanden geleden ook al mail gestuurd dat ze een buffet zouden hebben, maar een week geleden kreeg ik mail dat het buffet niet doorging...... ik zou voor de 20 mensen die er uiteindelijk waren ook geen buffet neer hebben gezet!). J en J waren naar ons hotel toe gekomen en we werden daar door een wagen van le Crystal opgehaald om vervolgens vorstelijk onthaald te worden op fantastisch eten met een heerlijke wijn en ongeveer 300 liter water p.p. ( ze bleven maar doorschenken!). Toen we weer naar huis wilden moesten we nog even wachten voordat er een wagen beschikbaar was en mochten we even aan een apart tafeltje gaan zitten. A zei nog.... als ze nou maar geen water brengen.... en prompt kwamen er 4 glazen heerlijk koel water, zodat we klotsend weer naar huis zijn gereden :-)

Op eerste kerstdag zijn Tooske en ik eerst heerlijk aan het zwembad gaan liggen (lekker puh), daarna zijn we ergens koffie met gebak gaan nuttigen en vervolgens zijn we naar Australie geweest... de film dan! Echt een aanrader en ik wil van de gelegenheid gebruik maken om alle vrouwen die dit lezen de gezichtscreme van Nicole Kidman aan te raden...het spul kan heel wat hebben!

Na de film hebben we gedineerd bij een Italiaans restaurant hier in de stad.

J en J waren ondertussen op pad gegaan naar de hoogste berg van Thailand, Doi Inthanon,en daarna waren ze....kwijt! Op zich niet zo erg natuurlijk, maar ik had wel hun deel van Le Crystal voorgeschoten, dus ik mistte ze toch wel wat, aangezien ze beloofd hadden me die avond terug te betalen. Huilend ben ik daarna naar bed gegaan.

Op 2e kerstdag hadden we besloten niet in het hotel te ontbijten (het is wel goed, maar altijd hetzelfde is ook snel saai) en toen we in de stad zaten te ontbijten zagen we ineens.... de schuldenaars! Gelukkig dus niet verdronken in een thaise waterval of zo.

het feit dat ze ons niet meteen terug hadden betaald was trouwens erg slecht voor hun karma, op zich niet zo erg, maar heel Chiang Mai moest er onder lijden... het heeft namelijk de hele dag geregend (regen is iets wat normaal buiten de regentijd niet voor hoort te komen hier, laat staan dat het een hele dag regent...het lag dus echt aan J en J!..... 's avonds hebben ze ons terugbetaald en daarna is het hier weer prachtweer!)

's Middags hebben Tooske en ik een massage genomen in ons hotel. Ons hotel beschikt wel over een massageruimte, maar de masseuses komen van een grote salon ergens anders in de stad. We zaten dus braaf te wachten en ineens zag ik daar een jonge massage-godin de lobby van het hotel binnenkomen... gevolgd door haar grootmoeder... en ja hoor, raad maar welke masseuse ik kreeg ;-(

Ondanks haar gevorderde leeftijd bleek oma echter wel fantastisch te kunnen masseren, al geef ik eerlijk toe dat ik, toen ze op een gegeven moment bovenop de massagetafel klauterde en schrijlings op me plaats nam, even dacht 'Lieve God, laat haar niet incontinent zijn'..... gelukkig bleek mijn amulet ook hiertegen echter bescherming te bieden!

Die avond zijn we dus gaan eten met de kleermaker en zijn vrouw, Frank en Varitha, en zoals gezegd zitten we daar nog steeds vol van.... 2 soorten salade, 2 soorten warme groente, vis (een hele, en geen kleintje), krab op 2 manieren klaargemaakt, garnalen in tamarindesaus en daarna een berg sticky rice met mango.... ze kunnen de door mij bestelde kleren na levering meteen weer een paar maten groter maken :(

Daarna zijn we afscheid gaan nemen van J en J die vanochtend naar Singapore verder zijn gevlogen. ze hadden trouwens pech (karma he!) want er was wat mis gegaan met de boeking van hun hotel kamer, zodat ze de laatste nacht door hebben moeten brengen in een suite ter grootte van paleis Het Loo (alleen de badkamer was al groter dan onze hele hotelkamer)

En zo treft de ene hier dus een massage-godin... de ander een suite en ik ..... ik trof oma...... ik moet toch maar eens een hartig woordje met mijn amulet gaan spreken.

van padden, volle paden en een teveel aan koek

De volgende ochtend zijn Tooske en ik op de riverexpress gestapt en zijn naar de eindhalte meegevaren die in het plaatsje Nonthaburi ligt. Op zich geen spectaculair oord, ware het niet dat ze er de meest fantastische voedselmarkt hebben die we ooit hebben mogen aanschouwen. tenminste.... het ligt een beetje aan je definitie van voedsel: voor de meeste mensen zullen de kramen met prachtige groenten, kruiden en fruit daar wel onder vallen, de kraampjes waar vlees hangt en ligt op het eerste gezicht misschien ook.... maar als je dan beter in die vleeskraampjes kijkt en het er een beetje uitziet als een anatomische les (kijk, dat zijn darmen en dat daar longen... en dat moet haast een nier zijn) dan zal voor een aantal mensen de grens wel bereikt zijn.

Echter niet voor de Thaise mede-mens... waterschildpadden (nog levend, want dan zijn ze in ieder geval vers), een soort mini-palinkjes (idem), talloze andere vissen en schelpdieren (sommige vissen krioelend in een bak water met net daarnaast hun net gegrilde broeders en zusters aan een stokje), het aantal aangeboden insecten viel mee (of vanuit thais oogpunt vast tegen), we hebben alleen wat Maengda gezien (waterwantsen; voor de liefhebber zie: http://www.thailex.info/thailex/THAILEXENG/LEXICON/maengda.htm )

Een ware specialiteit op deze markt bleken de padden: sommige levend in netten andere liggend op hun rugje met een opengesneden buikje waar hun ingewandjes uitpuilden... waarschijnlijk is het een gerecht dat je moet leren waarderen, maar persoonlijk sla ik die les maar over

Na het marktbezoek zijn we weer per boot de 3 kwartier naar Chinatown terug gevaren. Kosten van deze luxe cruise voor twee personen: 1,20 euro!

Ter ere van de verloren paddenzielen zijn we daarna maar bij het zwembad van ons hotel gaan liggen.

Terwijl wij onze tijd zo in ledigheid doorbrachten zijn J en J per trein naar Ayutthaya, de oude hoofdstad van Thailandgeweest. De dag hebben we met zijn viertjes afgesloten in het draaiende restaurant boven op ons hotel.

De volgende dag hebben we rustig doorgebracht. We zijn begonnen met het bij elkaar pakken van onze zooi, hebben uitgecheckt in het hotel, maar onze bagage daar nog wel achter gelaten en zijn toen wat gaan shoppen. Om 5 uur hadden we afgesproken met J en J in het hotel, waar we dan gezamenlijk een taxi naar het station zouden nemen om daar met de nachttrein naar Chiang Mai in het noorden te reizen.

Het hotel in Chinatown ligt iets van een kilometer van het station... in een kwartier kun je het lopen en een auto doet er ongeveer 10 minuten over, omdat die wat meer rekening moet houden met eenrichtingsverkeer.... om 5 uur weg om de trein van 6 uur te halen zou ons dus ook nog genoeg tijd overlaten om op het station wat eet- en drinkbaars aan te schaffen.

Ware het niet dat heel Bangkok kennelijk had besloten om per auto op weg te gaan naar het station!!!!! na een half uur waren we denk ik zo'n 500 meter van het hotel en we wilden op zich wel het overgebleven stuk gaan lopen met al onze bagage, maar onze auto zat zo klem tussen alle andere klemzittende auto's dat de portieren niet eens meer open konden. Paniek maakte zich meester van de meeste inzittenden van onze auto (niet van mij natuurlijk, ik heb een amulet, mij kan niks gebeuren) en zelfs de chauffeur verloor wat van zijn thaise koelbloedigheid en besloot van pure ellende maar te gaan spookrijden, hetgeen ook niet veel winst opleverde, omdat prompt zowel voor als achter hem hele volksstammen automobilisten besloten hetzelfde te gaan doen.

uiteindelijk waren we om 5 voor 6 bij het station, alleen aan de verkeerde kant van de straat en het is me tot op heden nog steeds een raadsel hoe we in die 5 minuten die straat over hebben weten te komen, maar ik vermoed dat het iets met mijn amulet te doen heeft.

Op het perron heb ik nog gauw wat drinkbaars en een paar zakken chips weten te kopen, terwijl Janneke de trein tegenhield (wat een kracht...en dat zelfs zonder enige vorm van amulet!)

en toen begon de lange (13 uur volgens het spoorboekje, maar daar staan de standaard vertragingen niet in, het waren er ruim 14) en saaie reis noordwaarts. Omdat het eten niet altijd even goed is in de Thaise trein hadden we dus wat eetbaars willen kopen, maar dit was mislukt doordat ook in Thailand Rita Verdonk het fileprobleem nog niet had opgelost, ons avondmaal bestond dus uit de stations-chips, om niet geheel verhongerd in het noorden aan te komen hadden we dus toch maar een ontbijt besteld in de trein en er moet gezegd worden...het was geen vies ontbijt...tenminste niet als je als ontbijt graag 12 oreo chocoladekoekjes en een bekertje nescafe hebt.

En zo kwamen we dus geheel chocolade-gevuld aan in Chiang Mai, waar we tegen half 9 in de ochtend uitstapten.... midden in een koudegolf

Heel veel medelijden hoeven jullie echter niet met ons te hebben, de ochtenden zijn hier heerlijk koel, de dagen aangenaam heet en 's avonds hebben alleen de mensen die zich heel thais voelen (Tooske dus) een vestje nodig, terwijl ik me maar moet zien te redden met de verwarmende kracht van het Thaise bier en de Thaise schonen