Vrijdag wilden we naar Wat Prathat Doi Suthep, een tempel op een berg boven Chiang Mai. Dat is op zich nog best een stukje lopen, dus maar weer eens een songthaew aangehouden, dit keer met een chauffeur die nog redelijk engels bleek te spreken ook. Helaas was de beste man op weg naar de dierentuin (geen idee of dat was vanwege zijn werk of dat hij besloten had er een dagje uit van te maken), maar hij wist wel te melden dat er een minibus naar die tempel reed en hij wilde ons (tegen een passende beloning uiteraard) wel even naar het busstation brengen.
Laat dat minibus station nu op de stoep van de dierentuin zijn! En laten al die mini-bussen nu gewoon songthaews zijn. Om er een minibus met bijbehorend station van te maken en alleen maar tochten naar die berg te doen bleek trouwens een gouden vondst, want een enkele reis kostte 40 baht (een ritje binnen de stad met een songthaew kost 20.... je houdt een wagen aan, vraagt of die jouw kant in gaat en zo ja, dan rijd je mee zolang je zin hebt, stapt uit en geeft je 20 baht aan de chauffeur). 40 Baht is dus op zich een koopje voor een rit die een eind buiten de stad gaat over een bochtige (maar wel heel mooie) bergweg, maar als je 18 mensen in een songthaew weet te proppen levert het aardig op (zelfs onze thaise mede-passagiers waren verbaasd dat er zoveel makke schapen in een auto bleken te gaan, en er ook wat verontwaardigd over, met name de 3 mensen die de hele bochtige tocht staand achterop de treeplank mochten volbrengen!).
Ergens halverwege werd er gestopt bij een mooi uitzichtspunt...wat een service dachten wij nog, maar nee! De weg was afgesloten door de politie, omdat een van de Thaise prinsessen zo de weg naar beneden zou nemen (op deze berg ligt ook een zomerverblijf van de koninklijke familie, wellicht kwam ze daar vandaan). Even later kwamen er 14 politie wagens en een ambulance de weg afgescheurd plus een normale personenwagen, waar dus vermoedelijk de prinses in zat en werd de weg weer vrijgegeven en konden wij met ons schapentransport weer verder de berg op slingeren.

Het is ruim 20 jaar geleden dat we voor het eerst bij deze tempel waren...een fantastische , rustige plek hoog boven de stad zwevend, een oase van rust en spiritualiteit.

5 Jaar geleden zijn we er ook nog geweest...onderaan de trap die naar de tempel leidt (ja, als je die bochtige weg eenmaal achter de rug hebt ben je er nog niet.... bijna 200 treden mag je nog op (al is er tegenwoordig ook een treintje, maar via de trap gaan is beter voor je karma)) was een marktje verschenen en ook waren er wat grote bedrijven verschenen die onder andere jaden rommel aan de man probeerden te brengen. Bovenaan in de tempel zelf was ineens ook een terrasje verschenen waar je koffie kon kopen.
2011.... een mega markt onderaan die trap!!!! Daarnaast een complete hal met rommel..... alleen mickey mouse en pluto ontbraken om er disneyland van te maken.
Die 200 (bijna) treden beklommen en kijk.... een koffie zaakje en een ijszaakje!!! En dan een tempel die compleet overspoeld was door (veelal thaise) toeristen.
Weer een paradijsje minder op de wereld.
Na het disney avontuur weer met een iets minder drukke 'minibus' de berg af geslingerd en met een songthaew weer naar het hotel gegaan.

's Avonds zijn we weer gaan eten bij Samsen Villa (het eten en het biermeisje blijven er heerlijk!) We moesten natuurlijk weer van die goddelijke saté hebben en hadden ook nog soft shell crab met zwarte peper, een niet scherpe thaise curry (alles is relatief... ook het begrip niet-scherp) en kip met cashew noten.
Het biermeisje bleek gezelschap gekregen te hebben van een soortgelijk schepsel die reclame maakte voor een hier erg bekend whiskey merk (nee, beste buurjongens, niet te ver doordenken, het gaat om doedelzakspelers!) genaamd '100 pipers', kennelijk is whiskey een wat minder zomers drankje dan bier, want deze jongedame had genoeg stof om het lijf om 2 sokken uit te halen.

Na het eten zijn we nog even bij kleermaker Frank op bezoek gegaan, aangezien we wisten dat zijn vrouw vandaag weer terug zou komen uit Bangkok. Het was een leuk weerzien, mede doordat de halve familie ook net op bezoek bleek te zijn in de zaak en we nu dus 3 kleindochters, een kleinzoon een zoon en schoondochter ontmoet hebben. En allemaal net zo aardig als opa en oma! (al hadden met name 1 kleindochter en de kleinzoon wel een overdosis aan spraakwater gehad...wat een tempo!!!)

Vandaag op oudejaarsdag waren we eigenlijk van plan naar de film te gaan, maar meer mensen hadden dat bedacht en alleen vrij voorin de zaal waren nog plaatsen vrij en dus besloten we dan maar te gaan shoppen (als je hier vooraan zit in de bios dan moet je echt recht omhoog kijken om nog iets van de film te kunnen zien, niet echt fijn voor je nek) en dat is prima gelukt. Ik weet niet meer of ik er in een eerder verslag al wat over gezegd heb, maar sommige winkel-gerelateerde zaken blijven voor onze westerse geesten nog wat moeilijk te bevatten...zo kan ik me niet voorstellen dat een kledingzaak voor mensen met een grote maat het bij ons als goede reclame zou zien als het logo zou bestaan uit een nijlpaard in bikini! Wat ook niet echt te bevatten is, is een winkel vol met flessen met allemaal dezelfde motorolie (en verder niks dus!) of de dame op de nachtmarkt die op een kleedje tasjes uitgespreid had liggen, en al waren dat misschien wel 20 verschillende soorten...ze had er honderden en honderden van liggen...genoeg om jaren vooruit te kunnen (en dat moet ze dus iedere dag aan het eind van de avond weer opruimen en de avond erna weer neerzetten).

Eenmaal terug in het hotel bleek dat we nog steeds geen info hadden gekregen over het verplichte gala diner dat ons vanavond te wachten staat (we hebben echt geprobeerd er onderuit te komen, maar hotels doen alles om aan geld te komen en dus was het ofwel meedoen (nou ja, er in ieder geval voor betalen) of verkassen naar een ander hotel voor die paar nachten). Opgebeld naar de receptie dus om een uur of 3 vanmiddag en gevraagd hoe laat het begint.... 'one o'clock!'...
dus maar even naar de receptie gelopen en daar bleek het om 7 uur te beginnen en bleek bovendien dat we kaarten moesten hebben, die weliswaar braaf op ons laten te wachten, maar die ze natuurlijk ook best even op de kamer hadden kunnen brengen, zeker gezien het feit dat zij degenen zijn die bedacht hebben dat we zo graag aan dat gala meedoen.

We hebben het programma al gezien trouwens... eerst 'speech', daarna 'invitation to speech from general manager' en ook veel muziek van de band die nu al uren in de (enorme) tuin van het hotel onder ons raam aan het repeteren is (en dat is een goed iets, want zo te horen kunnen ze nog heel wat repetitie gebruiken!), verder komt er ook regelmatig het kopje'invitation to public to participate with show on podium' voorbij, al met al een angstaanjagend gebeuren dus en we hebben al besloten dat als het zo eng is als we vermoeden we gewoon zo snel mogelijk het buffet plunderen en naar de Chiang Mai Saloon gaan, waar gratis varken van het spit te eten valt (dus iedereen die dit leest en die nu in CM zit.... tot vanavond in de Loy Kroh road!)
Allemaal alvast een heel goed 2555 toegewenst (ja, in sommige dingen lopen ze hier wat voor, met name in de jaartelling!) en veel geluk en een goede gezondheid.