zondagavond zijn we bij de kleermaker al onze spullen op gaan halen, al met al een heel pakket, reden dus dat we maar weer eens een extra tas gekocht hebben voor de terugreis (niet eens de grootste maat die ze hadden deze keer!)

de maandag zijn we maar begonnen aan het zwembad, gezien de weerberichten die we uit nederland horen lijkt dat er voorlopig niet van te komen als we eenmaal weer thuis zijn :-(

Aan het eind van de middag waren we door de kleermaker uitgenodigd om nog wat te komen eten bij hem.... have some snacks had hij gezegd, dus het was wat spannend.... wat zou het zijn.... vliegen en wormen, of heeft hij ergens een pak kroketten vandaan gehaald? Het bleek echter een keur aan thaise lekkernijen te zijn... kleefrijst met custard, kleefrijst met banaan, bolletjes gemaakt van de dooier van eendeneieren met daarin spinazie enz enz. het klinkt misschien niet allemaal even lekker, maar dat was het wel! Een perfecte gelegenheid dus om weer nieuw eten uit te proberen, sommige dingen hadden we namelijk al wel eens ergens zien liggen, maar het zag er niet allemaal even aantrekkelijk uit, dus dan heb je al gauw de neiging het ook maar niet te proberen, maar onder aanmoediging van Frank en Varitha hebben we nu wel alles geprobeerd en het was allemaal even lekker!

Het avondeten hebben we na de kilo's snacks maar overgeslagen...als ik iedere dag zo zou snacken pas ik straks niet meer in het vliegtuig :S

Dinsdag ochtend begon, zoals menig dag daarvoor ook al, met het ontbijt in het hotel. Echter waren nu de kuipjes jam op. Ik vraag dus aan een ober die er rondloopt of er nog jam is. 'One moment sir' zegt hij, om vervolgens de schaal mee te pakken waar de jam op hoorde te komen.... en daarmee ook de hele voorraad kuipjes boter meenemend. Toen zat het buffet dus zonder jam en zonder boter! Na een minuut of 5 vroeg er iemand maar eens aan een andere ober of er boter was (mijn jam-ober was namelijk nog steeds spoorloos!).

. 'One moment sir' zegt hij...om na 10 seconden terug te keren met de voorheen-jam-en-boterschaal...die nu helemaal volgestapeld ligt met kuipjes boter.

En ik maar wachten op mijn jam :-(

Uiteindelijk na 10 minuten (ja, ik heb het maar eens geklokt, dit keer) komt de jam-ober aanzeilen, poot twee plastic knijpflesjes op het buffet, van het model waarin ze hier normaal vaak ketchup en sladressing hebben en vertrekt weer. 'het zal mij benieuwen hoe je daar jam uit moet knijpen', dacht ik nog, maar jeugdig onderzoeker als ik ben heb ik toch maar een bordje gepakt en uit allebei de flesjes wat op een bordje geknepen..... in het ene flesje zat een aardbeiensaus die normaal op ijs gedaan wordt, in het andere chocoladesaus :-)

het ontbijt bestond die dag dus uit toast met aardbeiensaus, niet echt een aanrader!

het goede gesprek met mijn amulet aangaande masseuses e.d. heeft trouwens bitter weinig opgeleverd..... ik ben namelijk naar de kapper geweest en in voorgaande jaren was dat een fantastische ervaring met beeldschone vrouwen die keer op keer mijn haar kwamen wassen en me een tedere hoofdmassage gaven.... dit keer waste de kapper zelf mijn haren en de hoofdmassage was verre van teder (dat is dan weer een meevaller, nu ik er over nadenk!) om me vervolgens, vriendelijk thais brabbelend, half kaal te scheren en te voorzien van een soort hanenkam :-(

later die dag zaten we in een song thaew, het plaatselijke openbaar vervoer hier... een pick up met achterin in de lengte 2 banken... we zitten vrolijk wat naar achteren te kijken en wat zien we daar.... onze kleermaker mister Frank op zijn scootertje, met daarachter een enorme 4x4 van de politie met zwaailichten aan. Ging Frank naar links, ging de politiewagen ook naar links, ging Frank naar rechts dan deed de politiewagen dat ook braaf.... net een achtervolging uit een film....maar dan met 30 km per uur :) En Frank (net als iedere deelnemer aan het verkeer hier erg goed oplettend *ahum*) had niets in de gaten en reed prinsheerlijk verder :D

Gelunched hebben we bij Noriko, die vorige keer nog grootste plannen had voor een nieuwjaarseten met gerechten zoals gemaakt door de bergstammen hier in de buurt, waaronder een speciaal gerecht met zwarte kip (geen idee of die beter smaken dan witte, wellicht eten ze de zwarte ook liever omdat ze er dan in het donker niet meer over kunnen struikelen als ze naar de wc-hut moeten), maar het was niet doorgegaan aangezien ze maar aan 1 geschikte zwarte kip had kunnen komen...wat mager voor een buffet dus!

Gisteren hebben we de foto's af laten drukken. Nadeel als je voor de zoveelste keer naar hetzelfde land gaat is natuurlijk dat je van veel dingen al helemaal geen foto's meer maakt, omdat je die allemaal al thuis hebt liggen. Toch is het ons nog gelukt er 355 te maken, dus nog wat extra gewicht om mee naar huis te slepen (als het heel koud is in de trein naar huis kunnen we er altijd nog een kampvuurtje mee maken)

Wat het weer betreft trouwens: zendingen met dekens, kruiken, flessen met sterk alcoholische versnaperingen en oorwarmers kunnen naar onze buren verzonden worden, aangezien we over 5 dagen alweer naar huis komen. Volgens berichten die we gelezen hebben is het bij jullie maar een graad of 50(!) kouder dan in bangkok, we zien er dus enigszins tegen op!!!!!!!!!!!!!!!!