De volgende ochtend zijn Tooske en ik op de riverexpress gestapt en zijn naar de eindhalte meegevaren die in het plaatsje Nonthaburi ligt. Op zich geen spectaculair oord, ware het niet dat ze er de meest fantastische voedselmarkt hebben die we ooit hebben mogen aanschouwen. tenminste.... het ligt een beetje aan je definitie van voedsel: voor de meeste mensen zullen de kramen met prachtige groenten, kruiden en fruit daar wel onder vallen, de kraampjes waar vlees hangt en ligt op het eerste gezicht misschien ook.... maar als je dan beter in die vleeskraampjes kijkt en het er een beetje uitziet als een anatomische les (kijk, dat zijn darmen en dat daar longen... en dat moet haast een nier zijn) dan zal voor een aantal mensen de grens wel bereikt zijn.

Echter niet voor de Thaise mede-mens... waterschildpadden (nog levend, want dan zijn ze in ieder geval vers), een soort mini-palinkjes (idem), talloze andere vissen en schelpdieren (sommige vissen krioelend in een bak water met net daarnaast hun net gegrilde broeders en zusters aan een stokje), het aantal aangeboden insecten viel mee (of vanuit thais oogpunt vast tegen), we hebben alleen wat Maengda gezien (waterwantsen; voor de liefhebber zie: http://www.thailex.info/thailex/THAILEXENG/LEXICON/maengda.htm )

Een ware specialiteit op deze markt bleken de padden: sommige levend in netten andere liggend op hun rugje met een opengesneden buikje waar hun ingewandjes uitpuilden... waarschijnlijk is het een gerecht dat je moet leren waarderen, maar persoonlijk sla ik die les maar over

Na het marktbezoek zijn we weer per boot de 3 kwartier naar Chinatown terug gevaren. Kosten van deze luxe cruise voor twee personen: 1,20 euro!

Ter ere van de verloren paddenzielen zijn we daarna maar bij het zwembad van ons hotel gaan liggen.

Terwijl wij onze tijd zo in ledigheid doorbrachten zijn J en J per trein naar Ayutthaya, de oude hoofdstad van Thailandgeweest. De dag hebben we met zijn viertjes afgesloten in het draaiende restaurant boven op ons hotel.

De volgende dag hebben we rustig doorgebracht. We zijn begonnen met het bij elkaar pakken van onze zooi, hebben uitgecheckt in het hotel, maar onze bagage daar nog wel achter gelaten en zijn toen wat gaan shoppen. Om 5 uur hadden we afgesproken met J en J in het hotel, waar we dan gezamenlijk een taxi naar het station zouden nemen om daar met de nachttrein naar Chiang Mai in het noorden te reizen.

Het hotel in Chinatown ligt iets van een kilometer van het station... in een kwartier kun je het lopen en een auto doet er ongeveer 10 minuten over, omdat die wat meer rekening moet houden met eenrichtingsverkeer.... om 5 uur weg om de trein van 6 uur te halen zou ons dus ook nog genoeg tijd overlaten om op het station wat eet- en drinkbaars aan te schaffen.

Ware het niet dat heel Bangkok kennelijk had besloten om per auto op weg te gaan naar het station!!!!! na een half uur waren we denk ik zo'n 500 meter van het hotel en we wilden op zich wel het overgebleven stuk gaan lopen met al onze bagage, maar onze auto zat zo klem tussen alle andere klemzittende auto's dat de portieren niet eens meer open konden. Paniek maakte zich meester van de meeste inzittenden van onze auto (niet van mij natuurlijk, ik heb een amulet, mij kan niks gebeuren) en zelfs de chauffeur verloor wat van zijn thaise koelbloedigheid en besloot van pure ellende maar te gaan spookrijden, hetgeen ook niet veel winst opleverde, omdat prompt zowel voor als achter hem hele volksstammen automobilisten besloten hetzelfde te gaan doen.

uiteindelijk waren we om 5 voor 6 bij het station, alleen aan de verkeerde kant van de straat en het is me tot op heden nog steeds een raadsel hoe we in die 5 minuten die straat over hebben weten te komen, maar ik vermoed dat het iets met mijn amulet te doen heeft.

Op het perron heb ik nog gauw wat drinkbaars en een paar zakken chips weten te kopen, terwijl Janneke de trein tegenhield (wat een kracht...en dat zelfs zonder enige vorm van amulet!)

en toen begon de lange (13 uur volgens het spoorboekje, maar daar staan de standaard vertragingen niet in, het waren er ruim 14) en saaie reis noordwaarts. Omdat het eten niet altijd even goed is in de Thaise trein hadden we dus wat eetbaars willen kopen, maar dit was mislukt doordat ook in Thailand Rita Verdonk het fileprobleem nog niet had opgelost, ons avondmaal bestond dus uit de stations-chips, om niet geheel verhongerd in het noorden aan te komen hadden we dus toch maar een ontbijt besteld in de trein en er moet gezegd worden...het was geen vies ontbijt...tenminste niet als je als ontbijt graag 12 oreo chocoladekoekjes en een bekertje nescafe hebt.

En zo kwamen we dus geheel chocolade-gevuld aan in Chiang Mai, waar we tegen half 9 in de ochtend uitstapten.... midden in een koudegolf

Heel veel medelijden hoeven jullie echter niet met ons te hebben, de ochtenden zijn hier heerlijk koel, de dagen aangenaam heet en 's avonds hebben alleen de mensen die zich heel thais voelen (Tooske dus) een vestje nodig, terwijl ik me maar moet zien te redden met de verwarmende kracht van het Thaise bier en de Thaise schonen